Sevgili güzel kızım;
Nereden başlasam bilemiyorum seni anlatmaya. Senin doğumunu dört gözle beklerken senin bize sürpriz yapıp altı hafta önce aramıza gelmeye karar vermen mi yoksa bizim bir şaşkın şekilde apar topar hastahaneye koşturup 18 saat sonra 29.09.2016 da saat 18:45 de 1.845 gr olarak aramıza katılmanı beklemek bizi tatlı bir telaş ve yorgunluk bıraktı. Annenin doğum yaptığı hastahanede yeterli kuvözün bulunmaması başka bir hastahaneye sevk edeceklerini söylemeleri; senin o hastaneden ambulansla kuvözün içinde seni başka hastahaneye sevk ettikleri o an. Anlatamayacağım duygular. Ertesi gün seni hastanede görmek için geldiğimde senin o güzel gözlerinle bana baktığın o an. Hepsi birbirinden özel ve güzel. Annenin sana emzirmek için süt sağmaya çalışıp şırıngada ilk tadacağın sütü sana yetiştirme çabalarımız. Sonrasında 1600 gr kadar kilo kaybedip kilonu geri kazanıp evimize gitmek için senin ve bizim çabalarımız. Bugün doğalı tam 15 gün oldu doktorların seni görmem için verdikleri 5 dk sürede hiç sana doyamıyorum. Bugün beş gündür seni göremiyorum içim içimi yiyor ama bir yerden de çalışmam lazım sana güzel bir gelecek sağlamak için. Bu arada benim bulunmadığım zamanlarda anneyle bol bol güzel zamanlar geçir; anneyi bol bol emmeye bak ki bir an önce evine alilenin arasına dön. Yaramazlıklar yap, bizi peşinde koştur. Yarın nasipse seni görmek için yanına geleceğim güzel meleğim. Şimdiden senin yanına geleceğim anı sabırsızlıkla bekliyorum. Seni seven baban güzel meleğim...
14.10.2016
Yorum Gönder